Bir Komutan:
Yavuz Binbaşı...
Savaş için yetiştirilmişti ama bir “Barış elçisiydi”...
Kağızman’da görev yaptığı sırada iki aşiret arasında 70 yıldır
süren kan davasını bitirmişti...
Adı gibi yavuz bir komutandı...
Operasyonlarında askerlerinin önünden giderdi...
Tunceli’nde, Demirkapı köyünde, terörle savaşta “çevre emniyeti”
alınmasını beklemeden koşarken vuruldu...
Eşi Burcu, fotoğrafına sarılarak
ağladı...
Annesi Emine, “Neredesin Tayyip” diyerek
bağırdı; “Zindana atsın isterse beni...”diyerek feryat
etti...
Kızı Sude, tabutunun arkasından “Hayır hayır”
diye haykırdı!
Anısı sonsuza kadar yaşayacak, rahmet ve nur içinde!
***
Bir Kurban:
Elif
Şimşek...
Kirli savaşta taraf olamayacak kadar küçük ve masumdu...
8 yaşındaydı...
Hayalleri, umutları vardı...
Bütün suçu, Diyarbakır’da, Bismil’de oturmaktı...
Terör savaşında evine isabet eden bir roket ile hayatını
kaybetti...
Rahmeti Rahman’a kavuştu henüz yaşamın tadını alamadan!
***