Başlıktaki “Bu millet koyun sürüsü” ifadesini tırnak içine aldım çünkü bu birisinin söylediği bir söz!
Kim bu millete “Koyun sürüsü” diye hakaret ediyor?
Kim bu millete “Koyun sürüsü” muamelesi yapıyor?
***
Bu millet, bu halk, bu seçmen kitlesi “Koyun sürüsü” değildir:
Ben, bu millete, bu halka, bu seçmene “Koyun sürüsü” denmesini bir hakaret olarak görüyorum.
Bütün milletler, halklar, seçmenler, yani bütün kitleler gibi “bu millet” de zaman zaman yanılabilir...
Yanlış kararlar da verebilir...
Bu kararlarının yanlış olduğunu görüp, bunlardan dönebilir de.
Ama “Bu millete”, “Koyun sürüsü” demek, bir gün söylediğinizi ve inandırdığınızı ertesi gün değiştirip derhal ona da biat etmesini beklemek yani “Koyun sürüsü” muamelesi yapmak ve “bu milletin” bir çoban ve birkaç çoban köpeği ile yönetilebileceğini sanmak kimsenin haddi değildir.
***
Kerem Çalışkan, odatv.com’da, 26.10.2016 tarihinde şöyle anlatıyor:
“Yaklaşık 100 sene önce….
Anlatan Padişah Vahdettin… Osmanlı tahtının son vârisi… Aktaran RaufBey…
Tarihi de kesin: 16 Mart 1920… Yer: İstanbul-Yıldız Sarayı...
O gün İngilizler İstanbul’u ikinci kez işgal ederler… Şehzadebaşı Karakolu’nu basarlar…
İngilizler Şehzadebaşı’nda o gün 4 Türk askerini şehit ederler….
(Bu nedenle bugün Şehzadebaşı Metro İstasyonu ‘16 Mart Şehitleri’ adını taşır)
Rauf Bey önce Meclis’e gider… Sonra Saray’a… Yanına Meclis BaşkanYardımcısı Abdülaziz Mecdi Efendi ile Konya mebusu Vehbi Efendi’yi de alır…
Padişah Vahdettin Yıldız Sarayı’nda bu meclis heyetini soğuk karşılar…
Padişah İngilizlerin İstanbul baskını nedeniyle korku ve panik içindedir…
Vahdettin ‘Bu adamlar (İngilizler) istedikleri her şeyi yaparlar, isterlerse Ankara’ya da giderler!...’ diye konuşur… (O sırada Mustafa Kemal Ankara’da milli mücadele bayrağını yükseltmiştir…)
Rauf Bey, Padişah Vahdettin’den Meclis kararı olmadan herhangi bir milletler arası vesikaya imza atmamasını ister…
Rauf Bey, bundan sonrasını ‘Siyasi Hatıralar’ında şöyle anlatır:
‘Vahdettin, bu sözlerim üzerine, sinirliliğini açıkça belirten bir tavırla oturduğu koltuktan kalkıp, bakışlarını gözlerime dikerek:
- Rauf Bey! dedi, bir millet var, koyun sürüsü… Buna bir çoban lazım… O da benim…’