Ben Azraille 15 yaşımda, ağabeyimi alıp götürdüğünde tanıştım.
O zamandan beri de bütün yaşamımda hep yol arkadaşım oldu.
Bu yol arkadaşlığı sırasında hep gönül gönüle olduk ama üç beş defadan daha sık göz göze geldiğimizi söyleyemem.
Geçenlerde COVID-19 denilen son koronavirüsün kapımı çalmasıyla, yeniden Azrail ile yüz yüze geldim:
Kapıyı açtığımda, biraz utangaç bir tavırla COVID19’un arkasından, elindeki tırpanı sallayarak selam verdi...
İşte o anda göz göze geldik!
***
Ne de olsa eski dost...
“Hayrola” dedim, “Biraz erken geldin galiba: Ben henüz hazır değilim; elimde iki kitap daha var bitirmeye çalıştığım!”