Hırsların en korkuncu, en aç gözlüsü, en doymak bilmeyeni iktidar hırsıdır... Çünkü bu hırs, iktidar sahibinin kendi kanından beslenen bir tutkudur.
***
Sadece siyasetteki iktidar
hırsından bahsettiğim sanılmasın:
Siyasal, ekonomik, kültürel, hangi alanda
olursa olsun, kimilerinin iktidar hırsı, asla doymak
bilmez...
Böyle bir “hırs”, zaten tanım gereği,
aklı ve duyguları, yani tüm benliği esir alır...
İçinde bulunduğu varlığı son zerresine kadar
tüketip yok edene kadar kullanır, sonunda ancak esir ettiği
varlıkla birlikte yok olur.
Bir başka deyişle, iktidar hırsına yenik düşen,
onu denetleyemeyen, ona esir olan varlık, sonunda kendisini de yok
eder...
İşte iktidar hırsının sınırı
da, iktidar sahibinin kendi kendisini
yok ettiği tam o noktadır!
***
Öldürücü iktidar hırsının
en önemli kaynağı, rekabet ortamında
sürdürülmek istenen iktidarın büyüme
içgüdüsüdür:
Önce, iktidara gelmek için sürekli
büyüyeceksin...
Sonra da iktidarını devam ettirmek için
rakiplerine nefes aldırmayacak, onları yok etmek için büyümeyi
sürdüreceksin!
***