Bir Japon, şerefini, haysiyetini zedeleyen bir hata yaparsa onu
bağışlatmak için “Hara-kiri yapma izni” ister. Bu izni alırsa
törenle, tanıklar önünde özel bir bıçakla yaşamına son verir.
Japon kültüründe başkalarının gözünde şerefinin, haysiyetinin
zedelenmesi ölümden de beterdir. Hara-kiri bunu anlatır.
Ben, Hara-kiri’yi neden mi yazmadım? Elim varmadı da ondan. Yoksa
düşündüm, düşündüm de yazamadım işte.
Neden mi? Bizim yöneticilerimizi düşündüm, bizim toplumumuzu
düşündüm, acı acı güldüm.
Siz düşünmüyor musunuz ki, son on yılların hiçbirinde, hiçbir
yönetici, hiçbir yanlışını kabul etmemiştir.
Siz bir politikacının ağzından “evet, ben bunu yanlış yaptım,
sorumluluk benimdir, bedelini ödemeye razıyım” sözlerini duydunuz
mu? Hayır, duymadınız.