Irak’ın üçte biri altın tepside kendisine ikram edilen Irak Kürt Bölgesel Yönetimi Başkanı Mesut Barzani, çeyrek yüzyılı doldurmadan bu ikramı kelimenin tam anlamı ile “murdar” etti.
Bu 24 yıllık süreç içerisinde de birçok kere direkten döndü. İlk büyük yıkıma doğru evirilme 1996’da oldu. Türkiye, devlet erkanı ve ordusu ile müdahale ederek bu yıkımı durdurdu.
Bugüne gelene kadar Türkiye, Irak Kürt Bölgesel Yönetimi’ni bir çok kere ölümün eşiğinden kurtardı. İbadi’den önce Irak Başbakanı Nuri el Maliki, Kürtlere yönelik işgal ve soykırım teşebbüsünde bulunduğu sırada Türkiye, günün Başbakanının ağzından “Kürtler bizim akrabalarımızdır. Ve biz Irak’ın kuzeyindeki Kürt kardeşlerimizin gözyaşlarına bigâne kalmayacağız, kalamayacağız” dedi. Ve Maliki’nin askerleri Tuzhurmatu kenarında durmak zorunda kaldılar.
Barzani, Türkiye’nin kendine sağladığı desteği kendi gücü sanarak Batılı devletlerin dolmuşuna gelerek “Bağımsızlık Referandumuna” gitti. Erdoğan’ın birçok girişimleri ve hatta ricaları sonuçsuz kaldı. Barzani, Türkiye’nin sayesinde yaşadığı huzurlu ortamı, kendi gücünden mülhem sandı.
Barzani’nin başına buyruk davranmada ısrar etmesi üzerine Erdoğan, şu tarihi sözü söyledi: “Elindekileri de kaybedecek.”
Gelinen noktada tarih Erdoğan’ı haklı çıkardı. Bu köşenin müdavimleri bilir, Referandumun Barzani’nin sonunu getireceğini ısrarla söyledim. Ne var ki, Erdoğan gibi bir siyasi dehayı dinlemeyen Barzani ve şürekası, Türkçe yazan bir Kürt gazeteciyi mi dinleyecekti?