Vatan evlatları yine toprağa düştü. Beş buçuk yıl güneş yüzü görmeden şehit oldular. Mağaradaki PKK katliamında 13, operasyonda ise üç evlat. Bizler bu 13 tutsağımızın, nerede olduklarını bırakın; bunca yıl neler çektiğini, kaçırıldığını dahi bilmiyorduk ama söylendiğine göre devletimiz takipteymiş. Gara’da oldukları istihbaratını alınınca da harekete geçilmiş. Her şey planlanmış ama kader işte. Katledilmelerine engel olamadık. Analar, babalar, eşler, yavrular kavuşmayı beklerken, Türk Bayrağı’na sarılı tabutlarına sarıldılar.
Geçmişte bir şehit anası, “Şehidin helvası sizin ocakta kavrulmadığı sürece size tatlı gelecek” demişti. Bu sefer de bir ana, “Cenneti çekin ayaklarımın altından, oğlumu verin bana” diyordu. Şehitlerimiz için yas ilan edilmese de milletimiz yastaydı. 40 yıldır süren bu teröre lanetler yağdırdı. PKK katliamının bir başka üzüntü veren yanı da dünyanın görmezden gelip “Eğer” ve “Ama”larla geçiştirmesiydi.
Allah mekanlarını cennet eylesin, bizleri de affetsinler.
Geçen hafta, her zaman olduğu gibi yine herkes konuştu ve dediler ki:
* Muharrem İnce, “CHP oylarımı bölmezse gelecek seçim iktidarım.”
* Devlet Bahçeli’den Ali Babacan’a, “Sen git önce siyasi dönekliğini tartış.”