Gazeteci Cemal Kaşıkçı, Suudi Arabistan Başkonsolosluğu’na girdi ve kelimenin tam manasıyla tebahhur etti. O günden beri de hepimiz hafiye kesildik. Yok oluşun sebebi ile ilgili akla hayale gelmeyecek ne yöntemler geliştirdik. Araştırma ekibinin dahi aklına gelmeyen. Ama benim bu yazıyı yazdığım perşembe akşamına kadar kesin sonuç yok. Konsolosluk konutu arandı tamam da, Belgrad Ormanı’nda bile arama yaptık. Bir açıklama da yok henüz. Söylenen, “Tüm yönleriyle araştırıyoruz.”
Bu yüzden de tüm yazılı ve görsel medyanın gazetecileri, bütün haberleri, yabancı ajans ve kanallardan alıyorlar. İsmini açıklamayan Türk kaynaklar da nedense hep yabancılara konuşuyor. Suudi Arabistan’dan gelip 24 saat içinde dönen ve adına ‘öldüren ekip’ denen 15 kişiden bir teğmenin Riyad’da şüpheli bir kaza sonucu ölmesi de olaya yeni bir bilinmeyen daha kattı. Öteki bilinmeyen ise Viyana Konvansiyonu’na bağlanarak konsolosluğunda işlenen bir cinayetin baş sorumlusu olan konsolosun sorgulanmayıp tarifeli uçakla ülkesine kaçmasıydı. Hem de karısını ve üç çocuğunu İstanbul’da bırakarak. Ve de ertesi güne dönüş tarihli göstermelik biletiyle.
Cumhurbaşkanlığı Başdanışmanı İlnur Çevik’in “Dostumuz Suudları üzmemek için Kaşıkçı olayını fazla deşelemiyoruz” lafını bir hukuk devletinin danışmanı olarak, düşüncesizce söylenmiş bir laf olarak alıyorum tabii. Katil veya katiller inşallah ortaya çıkar. Galiba taşın altından da katile “Al buraya getir” diyen veliaht prens çıkacak gibi. Takdir ettiğim ise Erdoğan’ın Kaşıkçı olayını çok iyi kullanarak Brunson’dan sonra Trump’ı bir kez daha yanımıza çekmesinin yanı sıra, Suudileri de açığa düşürmesiydi.