“Yaşlılar için hayat giderek zorlaşıyor mu?” diye sormuş, dünyanın durumunu, zengin Kuzey-yoksul Güney farkını belirtmeden “evet” ya da “hayır” cevabı vermek mümkün değil demiştik. Sonra da zengin Kuzey ülkelerinde yaşlıların durumlarının önceki zamanlarla kıyaslandığında pek de fena görünmediğinden, eleştiri oklarını aile içindeki ve kuşaklar arasındaki etkileşimlerin ve insan ilişkilerinin niteliğine doğru çevirmek gerektiğinden bahsetmiştik. Devam edelim zira Batılı (ya da zengin Kuzey) toplumlarının yaşlılarının durumu hakkında söyleyeceklerimiz bitmedi.
Dikkatle bakıldığında Batılı toplumlardaki yaşlıların yaşam stillerinde belirgin değişiklik olduğu görülüyor. Artık bu toplumların yaşlıları, kendi çocuklarına bağımlı ve yük olarak yaşamaktansa, kendi başlarının çaresine bakmayı ve bağımsızlığı yeğliyorlar. ABD’nde 65 yaşını aştığı halde çocuklarının yanında kalan yaşlıların sayısı %15’lerin altına inmiş ve zaten onların da büyük kısmı kendilerine bakamayacak kadar hasta ve yoksul olanlar. Sanılanın aksine araştırmalar bağımsızlığı seçmenin, yaşlıların kendi tercihleri olduğunu gösteriyor. Onlar asla bir kenara atıldıklarını düşünmedikleri gibi yalnızlığı seçmelerine karşın yakınlarıyla, özellikle torunlarıyla ilişkilerini olabildiğince sürdürmeye çalıştıklarını belirtiyorlar. Zengin Kuzey’in yaşlıları artık nesnel, geleneksel akraba ilişkilerine değil de öznel, duygusal ilişkilere önem verdiklerini söylemeye başlamışlar. Üstelik araştırmalar, yaşlıların ne kadar güvenebileceği dostları varsa sağlıklarının ve yaşam doyumlarının da o kadar yüksek olduğunu bildiriyor.
Günümüzde de geleneksel toplumda olduğu gibi kadınlar erkeklerden daha uzun ömürlüler. (Bu arada, özelikle batılı toplumla...