Türkiye’de bugün bu üç faktör etkili olmaktadır;
Batı’ya sıcak bakanlar: Bunları ikiye ayırmak gerekir. Büyük çoğunluğu Avrupa’nın son iki yüzyıldır ulaştığı aydınlanma, uygarlık ve demokrasi ölçütlerini esas alarak yaklaşanlar. Atatürkçüler buna dahildir. Aynı zamanda “antiemperyalist” çizgiyi benimsemişlerdir. “Atatürk devrimleri ve felsefesi, özünde buna dayanır.” “Batıcı” değil, varılan uygarlık kriterlerini ve hukukun üstünlüğünü kabullenmek esastır. Çağdaş ve laik yaşam tarzı başta olmak üzere.
Dış ilişkilerde, ulusal, siyasi, iktisadi ve askeri çıkarların dengeli ve karşılıklı çıkarlara dayalı olarak yürütülmesi esastır. Bu bağlamda “bireysel çıkarlar ile toplumsal çıkarların örtüştürülmesi amaçtır.”
-Batılı değerler yerine “Batıcı” değerlere sahip olanlar ise 180 derece farklıdırlar. “Batı ile ilişkiler dengelenemiyorsa, tek yanlı siyasi, iktisadi ve askeri anlaşmalara evet derler.”
Kimi diplomatlardan iş çevrelerine akademisyenlerden siyasilere kadar, bu konuda beni eleştirenler oldu. Ancak onlar, Türkiye’nin bugünkü noktaya sürüklenmesinin altyapısını hazırladılar. Kitaplarımda bunları tek tek yazdım.
Asyacılar mı: Türkiye’nin Batı’dan koparılarak Asya büyüklerine bağlanmasını savunuyorlar. Bu grubun aslında siyasal İslam ile hiçbir ilişkisi yoktur.
Asya büyüklerine tek yanlı bağlanmak ile ABD’ye ya da AB’ye tek yanlı bağlanmak arasında hiçbir fark yoktur. Her ikisi de Türkiye’nin Lozan’da Sevr’e sürüklenmesinin yolunu açar.
Siyasal İslama gelirsek:
Siyasal İslam ise ister ABD yardımı ister Moskova ve Pekin desteği ile olsun, Türkiye’de siyasal İslam yapılanmasını getirmeyi esas alır. Ancak geliştirmekte oldukları “