https://w.soundcloud.com/player/?url=https%3A//api.soundcloud.com/trac
Dikkat bu yazı “insani şiddet” içerir! Ama lütfen okuyunuz…
Koştur koştur kitapçıya gidiyorduk. Ünlü tarihçi İlan Pappe’nin kitaplarını alacak ve otele dönüp kendisine imzalatacaktık. Dostum Halil İbrahim İzgi ile ‘Gazze Mahkemesi’nin ilk komite toplantısının yapıldığı Londra’daydık. İzgi, lobide konuşurken “Düşünebiliyor musun İlan Pappe de burada. Hadi kalk kitaplarından alıp kendisine imzalatalım” demişti. Kitapçıya doğru hızla yürürken Pappe gibi vicdanlı insanların Filistin davasına verdikleri cesur desteği konuştuk. Fakat ikimiz de İlan Pappe’nin bir Yahudi olduğunu dilimizin ucuna dahi getirmedik. Peki onu bizim için değerli yapan neydi? Dünyaca ünlü tarihçi olması mı? Filistin konusunda ses getiren çalışmaları mı? Yoksa tüm bu duruşunu Yahudi kimliği ile sergilemesi mi? Bir kitapçının nasıl olması gerektiğini tecrübe ettiğimiz Waterstones’ten çıkıp otele dönerken zihnimde bu sorularla meşguldüm ve şöyle bir rahatlama yaşadım: “Evet evet, ben antisemit değilim.”
Bu da nereden mi çıktı? Öyle olsam, Gazze’de bir yılı aşkındır süren soykırıma rağmen bir Yahudi’nin kitabını almak ve imzalatmak istemezdim sanırım. Pappe ile kendisi gibi davranan Yahudiler, İsrail’in elindeki en güçlü silahı elinden alıyordu ve daha da önemlisi dünyanın üzerindeki büyük bir karabulutun dağıldığı zamanlardayız.
Tamam kesinleştirdim ben antisemit değilim. Lakin balkonlarda asılı Filistin bayraklarını indiren, Arap asıllı taksicilere saldıran ve sokaklarda, statlarda, havaalanında “Gazze'de okul neden tatil edildi? Orada hiç çocuk kalmadı!” sloganları atan İsraillileri görsem hiç düşünmeden üzerlerine atlardım. Bu öfkem de beni Yahudi karşıtı yapmazdı. En fazla Hollanda polisi tarafından tutuklanırdım.
Tam da şu günlerde Ketebe Yayınevi, İlan Pappe’nin ‘Siyonizmi Pazarlamak’ kitabını yayımladı. Londra’dan döndükten hemen sonra elime geçen kitabın önsözünü okuyup telefonu elime aldığımda ise Hollanda’daki olayların videosunu izledim.