Bu sorunun cevabını yazının sonunda vereceğim.
Ama önce söylemem gereken çok önemli bir şey var.
Ben ki, post-mortem (ölüm sonrası) duyguların insanıyımdır.
Ara Güler’in ölümü üzerine bir yazı yazmak için bekledim.
Behçet Necatigil’in, “Çünkü asıl şiirler bekler bazı yaşları” dizesindeki gibi, çünkü asıl duygular bekler bazı anları...
Benim için Ara Bey’in arkasından yazılacak asıl
an, Türk Ermeni Cemaati Episkoposu Sahak
Maşalyan’ın onun cenazesi başında yaptığı konuşma
anıydı...
Episkopos sözüne şöyle başlıyor:
“İşte bu kilise de tıklım tıklım, insan almıyor. Herkes burada Ermeni’si, Rum’u, Süryani’si, Keldani’si, Yahudi’si, Türk’ü, Kürt’ü, Arap’ı, Arnavut’u, Gürcü’sü, Laz’ı, Hemşinlisi, Boşnak’ı, tüm Türkiye mozaiği burada.