ÖNCE durumumuzu en iyi gösteren fotoğraf...
Dün New York Times’ta yayınlandı.
Beyoğlu’nda bir zamanlar cıvıl cıvıl olan bir sokak...
Günlük hayatımızın nasıl boşaldığını anlatıyor.
***
Altında orada kitapçılık yapan genç bir adamın sözleri.
“Kaybolmuş hissediyoruz. Hiçbir enerjimiz kalmadı. Nereye
gideceğimizi hiç bilmiyoruz. Mutlaka bir şeyler olacak diye
bekliyoruz. Ama beklediğimiz şeyin ne olduğunu da bimiyoruz...”
***
Bir nefes alıyor ve devam ediyor...
“Türkiye’yi bekliyoruz...”
Ve son cümlesi...
“Tıpkı Godot’yu bekler gibi...”
***
Okurken içimden gelen ses şuydu:
“Tıpkı benim duygularım...”