DÜN sabah geç uyandım...
Baktım Tansu pilates yapmaya gitmiş.
“Hah işte bu iyi haber” dedim.
Çünkü bir gece önce büyük bir şok yaşadı...
Ertesi sabah kalkıp pilatese gitmesi çok hoşuma gitti.
Çünkü bu demekti ki, hayat devam ediyor...
* * *
Başlıktaki soruyu, olabilecek en açık haliyle yazıyorum...
Çünkü önceki geceden itibaren çevremde, özellikle kadınlarda ciddi
bir yıkılmışlık duygusu var...
Bende ise daha çok şaşkınlık...
İtiraf edeyim bu sonucu beklemiyordum.
* * *
Dönüşte Tansu’yla konuştum...
Beklemediğim kadar iyi bir ruh halinde buldum.
Şunu söyledi: “Ülkemizin gerçeği bu. Demokrasinin gerçeği de
bu.”
* * *
“Bunu bir hayal kırıklığının kabullenmişliği ile mi söylüyorsun”
dedim.
“Yoo bir gerçeğin kabullenmesi olarak” cevabını verdi.
* * *
“Peki bundan sonra ne yapacaksın” diye sorduğumda şu cevabı
verdi:
“En iyi bildiğim şeyi yapmaya devam edeceğim...”
Yani?
“Yani yaşamaktan keyif aldığım hayatı, keyif aldığım gibi
yaşamaya...”
Galiba en iyi duygu bu...
Gerçekçi, sağlam, saygılı...