Kağıt para öncesinde sikkeler altın, gümüş, bakır, tunç ve pirinç metallerden yapılırdı. Osmanlı İmparatorluğunda da Akçe gümüştendi. II. Mahmud 1833'te 23 ayar yirmilik altın para bastırdı. Yirmilik altın yabancılarla yapılan alışverişlerde esas kabul edilirdi.
İngiltere'de 1914 yılından önce 1 sterlin değerinde altın para vardı.
Osmanlı İmparatorluğunda Fatih'ten başlamak üzere paranın içindeki kıymetli maden oranı düşürüldü. (Tağşiş)
İktisatta yerleşmiş bir söz var… ''Kötü para iyi parayı kovar.'' Paranın içindeki kıymetli madeni azaltınca, herkes kıymetli madeni daha çok olan parayı sandığında tutar, daha düşük olanı yani kötü parayı kullanırdı.
Kağıt paradan sonra 19. yüzyılın başlarından, I. Dünya Savaşının sonuna kadar Avrupa ve Amerika'da banknotun bağlı olduğu Altın standardı veya Altın sikke sistemi uygulandı. Bu sitem tek metal para sistemi olarak da bilinir.
Bu sistemde altın standardı mekanizmasının işleyebilmesi, bankalarca ihraç edilen banknot hacminin, tedavüldeki altın paraya sıkı sıkıya bağlı tutulması gerektiği savunulmuş ve bu yolla tedavüldeki banknot sistemi kontrol edilebilmiştir.