Piyasa ekonomisine dayanan ülkelerde ekonomik krizler konjonktürel olarak gelir, geçer. İflaslar olur. İflaslar piyasanın sigortasıdır. Çünkü sermaye yok olmaz. Daha verimli yatırımlara, sektörlere gider. Ayrıca ekonomik krizlerin toplumsal maliyeti olur. Sonrasında konjonktürün canlanma döneminde, büyüme yaşanır. Bu maliyeti fazlasıyla telafi eder.
Bir ülkenin demokrasi kaybı ise farklıdır. İlk dönemlerde anlaşılmaz ve fakat yıllar geçtikçe telafisi imkânsız maliyetler ortaya çıkar.
Şili'de Pinochet döneminde büyüme oldu ve fakat arkasından ekonomi çöktü. Sovyetler Birliği'nde ekonomik büyüme oldu ve fakat kalkınma olmadı. Sonunda sistem çöktü.
Şimdi Çin geçmişten ders alarak piyasa ekonomisi içinde karar alıyor. Ancak komünist yönetim olduğu sürece kalkınma açısından risk yüksektir.
Türkiye için çözüm Batı Asya ittifakı mı? diye tartışılıyor. Gerçekte ise Rusya'nın başı çektiği Şanghay ülkelerinde demokrasi yoktur. Fert başına gelir seviyesi düşüktür. İnsan hakları ve demokratik özgürlükler olarak Freedom House endekslerinde Şanghay Örgütü'nün 6 üyesinin 5'i özgür olmayan, birisi de (Kırgızistan)yarı özgür ülkedir. Kırgızistan, 1991'den beri cumhurbaşkanı değişen ve çok partili sistemde mecliste muhalefetin temsil edildiği tek bölge ülkesidir.