Cumhurbaşkanlığı Strateji Dairesi Başkanlığı Web sitesinde Kamu Özel İşbirliği mevzuatını sırlamış. Başa da Anayasanın ilgili maddeleri listelenmiş. 14. madde, 125. madde ve 144. madde.
Anayasanın 14. maddesi (Ek fıkra: 13/8/1999-4446/1 md.) ''Devlet, kamu iktisadi teşebbüsleri ve diğer kamu tüzelkişileri tarafından yürütülen yatırım ve hizmetlerden hangilerinin özel hukuk sözleşmeleri ile gerçek veya tüzel kişilere yaptırılabileceği veya devredilebileceği kanunla belirlenir." Hukukçular yorumlayacak, ama sanki bu madde ile devletin sözleşme ile gelecek iktidarları borç altına sokması çıkmıyor.
Diğer maddeleri 12. madde, bu yolla yapılan anlaşmalarda ortaya çıkan uyuşmazlıkların milli veya milletlerarası tahkim yoluyla çözülebileceğini ve 144. maddde de Danıştayı düzenliyor.
3996 sayılı kanunun birinci maddesinde amacın, ileri teknoloji ve yüksek maddi kaynak gerektiren işlerin kamu özel işbirliği kapsamında yaptırılması olduğu vurgulanıyor ve fakat elektrik dağıtımı, otoparklar, tabiat parkı da kamu -özel işbirliği modeliyle verilecek yatırımlar içinde sayılıyor. Bunlar yüksek teknoloji ve yüksek maddi kaynak mı gerektiriyor? Ayrıca yatırım yapacak kurumlar eğer yüksek maddi kaynaklara sahip ise, neden devlet dış borçlarda garantör oluyor?
Dünyada kamu- özel işbirliği eskilere gider ve fakat hiçbirinde talep garantisi olduğunu zannetmiyorum. Avrupa'da 19 asrın ikinci yarısında birçok kanal ve demiryolu bu yolla yapılmış ve fakat 1860 sonrası Avrupa'daki ekonomik krizle birlikte birçok yatırımcı iflas etmiştir. Eğer talep garantisi olsaydı, bu firmalar iflas eder miydi? Talep garantisi vermek ve dış borca kefil olduktan sonra, kamu altyapı yatırımlarını özel sektöre vermenin iktisadi, rasyonelitesi olamaz.
Kamu -özel işbirliği anlaşması ile yap-işlet devret modeli tamamıyla farklıdır. Yap -işlet devret modelinde yatırımı yapan müteahhit maliyet için ve karı için bir süre hesaplar ve süre üstünden teklif yapar. Kendi yapar… Zararı ve karı kendinde kalır. İşleteceği süre içinde, devlete ve vatandaşa yükü olmaz.