Yeni Akit gazetesinin bir haberi; "Günlük 40 bin araç garantisi verilen Osmangazi Köprüsü'nün geçiş rakamları açıklandı. Ocak ayında köprüden geçen araç sayısı günde 12 bin olurken, vatandaş 2017 yılının ilk 50 günü için köprüye cebinden 225 milyon TL ödeyecek'' şeklindeydi.
Karayolları'nın rakamlarına göre, yaz aylarında araç sayısının ikiye katlandığını düşünsek bile, köprüden geçecek ayda ortalama araç 400.000 olacaktır. Yıllık 4 milyon 800 bin araç ediyor. Oysa ki Osmangazi Köprüsü için verilen yıllık geçiş garantisi 14 milyon 600 bindir.
Ayrıca işletici firma ile yapılan sözleşmeye göre 35 dolar+ KDV geçiş ücreti belirlenmiş, ilk başta 89 lira olarak uygulanmış, sonra 65 liraya düşürülmüştür.
Özetle bizim vergilerimizle bütçeden devlet özel sektöre hem fiyat farkı, hem de geçiş garantisi için para ödeyecektir.
Bu kanun tasarısı 2007 yılı sonunda Meclis Plan ve Bütçe Komisyonu'na geldi. Ben de CHP milletvekili olarak komisyon üyesiydim. Komisyonda yaptığım konuşmanın yap-işlet-devret modeli ile ilgili kısmını, virgülüne dokunmadan aynen veriyorum:
"Bu yasayla, köprü ve paralı yol dışında, 'parasız ve fakat trafiği yoğun kara yolu, gar kompleksi, lojistik merkezi, kruvaziyer liman ve entegre tesisleri, sınır kapıları da yap-işlet devret modeline göre verilecektir.
Yap-işlet devret modelinde iki temel hususa dikkat etmek zorundayız:
* Yapılan devlete, topluma ve yatırım yapana, yararlı olmalıdır. Başka bir ifade ile hem toplum hem de yatırımcı açısından kazan-kazan şartını sağlamalıdır.