2006 yılı Mayıs ayında dolar kuru 1.3195 idi. Sonra artmaya başladı ve 6 Haziran'da 1.581 oldu. Ayrıca enflasyon beklentileri de artmaya başlamıştı. Merkez Bankası gecelik borç verme faizini yüzde 16.25'ten 1.75 puan artırarak yüzde 18.00'e çıkardı. Kur biraz geriledi ve yeniden artmaya başladı. 26 Haziran'da 1.7016'ya çıktı. Bu defa MB gecelik faizi 2.25 puan artırdı ve 20.25'e yükseltti. Kur artışı önlendi. O zaman MB ve ekonomi yönetimi enflasyon beklentilerini düşürmek için ve kur artışını önlemek için faizi kullandı.Faiz, iktisat politikasının önemli bir aracıdır. Ekonomik kararları etkiler... Yatırım kararlarını etkiler. Tasarrufları etkiler. Faiz yerine konulacak başka bir enstrüman yoktur.Evini kiraya veren, kira geliri elde eder... Tasarrufunu, sermayesini bankaya veya başkasına veren birisi de, parasının kirası olarak faiz elde eder. Sovyetler döneminde faiz yoktu, çünkü mülkiyet ve piyasa da yoktu. Ekonomik kararları piyasa değil, Merkezi Planlama veriyordu.Bizim gibi enflasyonla yaşayan ülkelerde, nominal faizler bir anlam ifade etmez. Reel faiz konuşmak gerekir. Bugün enflasyon yüzde 8 ve mevduat faizi de yüzde 8 ise, brüt reel faiz sıfır demektir. Eğer enflasyondan sonra yüksek reel faiz varsa, faizin faizi (bileşik faiz) nedeniyle borç alanlar zor duruma düşüyorsa, böyle faizler sömürü faizidir ve insanlık açısından da günahtır.1979 yılında TÜFE olarak enflasyon yüzde 53 oldu. Tasarruf Mevduatı faiz oranı yüzde 20 idi. Yani bankaya 100 lira yatıran yıl sonunda 120 lira almış oluyordu. Ama bu bir seraptı... Zira gerçekte yüksek enflasyon mevduat sahibinin satın alma gücü değerini eritiyordu. Çünkü yüzde 20 faiz, yüzde 43 enflasyon varsa reel faiz eksi yüzde 16 demektir. Bu şartlarda bankaya yüz lira yatıranın parası satın alma gücü olarak yıl sonunda 84 liraya düşmüş oluyordu.