Önceki gün tanıştığım birisi şu durumdaydı: "Altı aydır evden çıkmıyorum. Daha doğrusu belki üç-beş kere markete çıkmışımdır. Önceki gün ilk kez çıktım ve kendimi uzayda gibi hissettim. Sonra hemen eve koşarak gittim. Çünkü kendimi çok berbat hissettim. Tüm vücudum titremeye başladı. Eve gidince uzun bir süre ağladım. Çok ama çok mutsuz oldum. Ben böyle yaşayamam. Normalde inanılmaz sosyal, insanlarla mutlu olan biriyim. Ama asla insan görmek istemiyorum. Doktora gitmem lazım. Bu travmadan kurtulamayacağım diye korkuyorum" diye dert yanıyordu. Ben şaşırmadım elbet bu cümleleri çok uzun süredir...