Önceki gün bir kadın arkadaşım; oğlunun yabancı bir kadına aşık olduğundan ve asla ondan vazgeçmediğinden dert yanıyordu. Hatta arkadaşım, "Babası oğlunu kabul ediyor. Hatta bana da kızıp; 'Karışma kimi seviyorsa onunla evlensin' diyor. Ama ben kabul edemiyorum. Olmaz asla kabul edemem. O kızla evlenemez. Hiç evlenmesin daha iyi" diye anlatmaya devam etti. Öyle bir anlatıyordu ki, sanki dünya başına yıkılmış ve oğlunu iyiden iyiye kaybettiğinden bahsediyordu. Oğlu Türk olmayan yabancı bir kıza aşık olmuştu ve çok mutluydu. Ama arkadaşım bunu kabul etmemek için ısrar ediyordu. Ben de kendisine, "Oğlunun yabancı biriyle değil de senin istediğin biriyle evlenip mutsuz olmasını mı? Yoksa kendi sevdiği biriyle evlenip mutlu olmasını mı tercih edersin?" diye sordum.