Günümüzde çoğunluk bir kesim var ki, "Yalnızlıktan" aşırı korkuyor. Doğru ya da yanlış hayatında mutlaka birini istiyor. Ve o ilişkisinde mutsuz bile olsa onu sürdürmek istiyor. Özellikle bir kesim "Evlenmeliyim", "Mutsuz olsam bile evliliğimi sürdürmeliyim", "Çocuk yapmalıyım", "Hayatımda illa ki birisi olmalı", "Sevgilim olması gerekiyor" düşüncesinden öteye gidemiyor. Şahsen "Bir insan mutsuzsa zorla hiçbir şeyi sürdüremez. "Evlenmek kadar, boşanmak da var bu hayatta. Sevgilin olduğu kadar, olmaması da çok normal bu hayatta" ya da "Herkesin çocuğu olmak zorunda değil. Herkes anne ve baba olamaz" gerçekten. Geçenlerden başından üç evlilik geçmiş bir erkek arkadaşım "Aslında hiç karmaşık değil bazı şeyler. Her şey insana dair. Evlenirsin, boşanırsın. Sonra yine denersin... Olmazsa boşanırsın. Sonra yine denersin. Bu kadar zor değil. Sen nasıl mutluysan, karşındaki nasıl mutluysa bu kadar hayat" dedi.