Acımız çok büyük. Ciddi bir felaket yaşadık. Öyle üç-beş ay değil yıllarca unutulmayacak bir yara aldık. Ve bu yara öyle kolay kolay da geçecek gibi gözükmüyor. Evet yaralar zamanla kabuk bağlar. Ve geçer öyle değil mi? İşte bu yara kabuk bağlasa bile, o kabuğu elimizle oynaya oynaya daha da deşip, daha da kötü ve derin bir hale getirebiliriz. O kadar çaresizlik, insanı donduran, yalnızlaştıran bir tecrübe bu. Hatta ciddi bir sorun. Depremi yaşayanlar, enkaz altında günlerce kalanlar, uzaktan izleyenler olarak tüm ülke psikolojimiz kötü.