Hani aşkını, duygularını, korkularını, çaresizliklerini ustaca kâğıda döken, sevilmekten çok sevmenin değerini vurgulayan, dizelerini okurken bize kendimizi buldurtan şairler vardır ya... İşte onlardan biri, şiirlerini bir mıh gibi yüreklerimize kazıyan, aşkın şairi Ümit Yaşar Oğuzcan’dır. Gelin, birlikte inceleyelim onu ve eserlerini...
22 Ağustos 1926’da Tarsus’ta doğar. Babası Lütfi Oğuzcan hem memur hem de bir şairdir. İlk önce Konya Askeri Ortaokulu’nu, daha sonra Eskişehir Ticaret Lisesi’ni bitirir. Ardından pek çok bankada çalışır ve memuriyette otuz yılını doldurduktan sonra, 1977 yılında kendi isteğiyle emekli olur.
Ona göre ölümü yaşamaya tercih ettiren duygu “erişilmezliktir”. Bazı yerlerde, bu duyguyla yirmi üç kez intihara kalkıştığı söylenir. Kendi söylediğine göre ise üç kez. Babasının bu intihar girişimlerinden çok etkilenen oğlu Vedat Oğuzcan, 1973 yılında daha on yedi yaşında iken, bir fincan kahve ve ardından bir fincan da konyak içip kendini Galata Kulesi’nden aşağı bırakmıştır. Cansız bedeni yerde yatarken avucundaki kâğıtta bir not vardır:
“Baba intihar öyle edilmez, böyle edilir!”