Büyük usta Bedri Rahmi Eyüpoğlu; “Şiir şekil bulmuş resim, resim şekillenmiş şiirdir” deyip, Anadolu yazmaları gibi döktürdün şiirlerini...
“İçerisinde bir ışık, bir güneş tadı olmayan resim bir nakış şaheseri olabilir, fakat resim olamaz” deyip, Anadolu kilimleri gibi dokudun resimlerini...
Çok sevdiğin kirazları, narları, dutları ve de yiğitliği, mertliği, aşkı, sevdayı, özlemi işledin tuallerine ilmik ilmik...
Önce Türkiye’de, Z. Güran, İ. Çallı, L. Levy’nin atölyelerinde kendini geliştirdin. Sanatın çok yönlü olduğunu keşfedip, Ahmet Haşim’den de estetik ve mitoloji dersleri aldın. Sonra 1931 yılında Fransa’ya ağabeyinin yanına gittin. Orada Gauguin, Cezanne, Matisse gibi ustalar seni öylesine etkiledi ki, delicesine çalışıp, onların resim tekniklerini öğrendin.
AŞKA VEFA
Reklamdan sonra devam ediyor
Avrupa’da ressam Ernestine Letoni (Eren Eyüboğlu) ile evlenmiştin. 1937 yılında yurda dönüp, Güzel Sanatlar Akademisi’nde resim öğretmeni oldun. Sınıfında çok başarılı bir misafir öğrencin vardı; adı Mari Gerekmezyan’dı... Türkiye’nin ilk kadın heykeltıraşlarından biri oldu sonradan Mari. Delicesine aşık oldunuz birbirinize... Mari, senin büstlerini yaparken, sen de sigara paketlerine bile onun resimlerini çiziyordun. Ama dillere düştünüz! Mari Ermeni’ydi, ailesi ve Ermeni camiası onu terk etti, yalnızlaştırdı. Buna rağmen o seni hiç terk etmedi. Ta ki 1947 yılında tüberküloza yakalanıncaya kadar. Durumu çok ağırdı, hastalık hızla ilerliyor, antibiyotik gerekiyordu. Ama İkinci Dünya Savaşı yeni bitmişti, ülkede hemen hiç ilaç bulunmuyordu. Sen yurt dışından ilaç getirtmek için her yolu denedin; tablolarını sattın, şiirler karalayıp yayınlatmaya çalıştın, ama olmadı! Marin, 1947 yılının 12 Ekiminde daha 37 yaşındayken hayata gözlerini yumdu. Ondan sonra da dünya sana haram oldu... Ama bu ilişkinizden geriye pek çok tablo* kaldı bizlere. Ayrıca “Karadutum”, “Sitem” gibi pek çok da aliyyülâlâ şiir...