Geçen yıllarda haftalarca Nevruzu yazmıştım. O yazılarımdan bir
derleme yapayım sizlere... Yapayım ki; Anadolu insanının yaşam
anlayışının ve doğa sevgisinin törenlerle dile getirildiği, bizi
biz yapan değerleri yansıtan bu bayramları gelecek kuşaklara
aktarabilelim. Aktaralım ki; bizi öz kültürümüzden koparıp, yobaz
Arap - Emevi kültürünü dayatanlara inat, Türklerin sevgi dolu,
birlik, beraberlik ve barışı temsil eden Nevruz kültürünü
yaşatalım.
Nevruz, baharın gelişinin bir müjdecisi ve yeni yılın
başlangıcıdır. Şamanlardan başlayarak on binlerce yıldır tüm
Türklerin kutladıkları çok önemli bir bayramdır. Hemen tüm Türk
milletlerinde Nevruz -aralarında gün farkı olsa da- mart ayının
yirmisi civarında kutlanır. Bugünlerde coşkulu törenler düzenlenir,
özel yemekler pişirilir, oyunlar oynanır, maniler söylenir,
halaylar çekilir, ateşler yakılır... Yeni yıla nasıl başlanırsa,
tüm yılın öyle geçeceğine inanılır.
Nevruz; Altaylar’da “Cılgayak Bayramı”, Azerbaycan’da “Novruz,”
Doğu Türkistan’da “Yeni Gün, Baş Bahar”, Kazakistan’da “Navruz”,
Kazanlar’da “Ergenekon Bayramı” Kırgızistan’da “Noruz”, Nogaylar’da
“Saban Toy”, Özbekistan’da “Nevroz”, Tatarlar’da “Nevruz”,
Türkmenler’de “Teze Yıl”, Uygurlar’da “Yeni Gün”, Kırım’da
“Navrez”, Batı Trakya’da “Mevris”, Makedonya ve Kosova’da “Sultanı
Navrız”, Gagauzlar’da “İlkyaz”, Saha’da “Isıakh”...