Siyasette hiçbir başarı ya da başarısızlık salt dışarıdan gelen etkilerin sonucu ortaya çıkmıyor. Her olay önümüze seçenekler çıkarıyor ve biz tercihte bulunuyoruz. Sonuçta başarı(sızlık) da yaptığımız bu tercihle ve niçin o tercihi yaptığımızla doğrudan ilintili… Dolayısıyla örneğin gayet iyi yönetilen ekonominin bir anda akıldışı ve gereksiz tercihler neticesinde darboğaza girmesinin, iktidarın siyaset anlayışındaki değişimle ve tercihleriyle çok yakından bağı var.
Dönüm noktası 2011 seçimlerine kadar geri götürülebilir… O noktadan sonra AK Parti ile Gülen Cemaati arasındaki ilişki husumete dönüştü. Gezi olaylarının yoldan çıkarılması, onun ardından gelen 17/25 Aralık Gülenci hukuk suistimali ve sonrasında yaşanan 15 Temmuz girişimi AK Parti’nin devrilmesini hedefleyen bir stratejiyi yansıtıyordu.
***
Ne var ki iktidarın performansı sadece ona yapılanlarla değil, onun bu yapılanlara nasıl cevap verdiğiyle de bağlantılı. Başarı veya başarısızlık bu iki uçlu dinamiğin sonucunda ortaya çıkıyor. Söz konusu tehdit AK Parti’nin bekası ile ilgiliydi ve bunu sağlamanın yolu da meşruiyet üretiminden geçiyordu. Soru iktidarın bu meşruiyeti nerede arayacağı, hangi cihazlarla hayata geçireceğiydi. Seçenekler ise kabaca iki yola işaret ediyordu… Biri gerilimi ve kavgayı meşrulaştırmak üzere ölçek büyütmek, diğeri gerilim ve kavgayı bitirmek üzere ölçeği küçültmek… İlk yol yalnızlaşma ve konsolidasyonu, ikincisi işbirliğine açılmayı ve geçişkenlik yaratarak büyümeyi ima etmekteydi. AK Parti ilk yolu seçti.