Ortadoğu’da yaşanmakta olan hikaye İran’ın bir Şii hattı yaratma stratejisi ile başladı. İran’ı Suriye üzerinden Lübnan’a bağlayan hatta sorun Irak’tı. Yönetimin Sünni olduğu bu ülkede üstelik halkın çoğu da Şii idi. Savaşı İran kazanmadı ama ABD müdahalesi ile birlikte Irak ve Saddam kaybetti. Ancak eğer halkın çoğunluğuna uygun kimlikte bir yönetim aranacaksa Suriye için de benzer bir belirsizlik vardı. Çünkü Irak’ın aksine bu ülkede Esad ailesi Şii, ama halkın çoğu Sünni idi. İran’ın Suriye’de Esad’ı iktidarda tutacak koşulları üretmesi gerekiyordu.
Epeyce eski ama işlevsel bir taktik uygulandı. Önce Irak’ta Maliki yönetiminin ayrımcı siyaseti sayesinde Sünni azınlık üzerinde büyük bir baskı kuruldu ve Irak’ın Sünni radikalizm için bir cazibe merkezi haline gelmesine yol açıldı. Kısa zamanda El Kaide ve birçok uzantısı bölgeye girdi. Ardından hapishaneler boşaltıldı… Eski suçlular terörist grupların doğal malzemesi olarak denkleme dahil oldular. IŞİD bu ortamda çok ufak bir grup olarak doğdu. Ancak kısa bir süre sonra birlikte davranmakta olduğu El Nusra benzeri örgütlerden koparak Suriye’ye geçti veya geçmeye teşvik edildi. Suriye’de verimli bir toprak vardı… Çoğunluk olmasına karşın Sünni halk rejim tarafından eziliyor ama güçsüz olduğu için yeterli bir direnç gösteremiyordu. IŞİD bu ortamda palazlandı. Ne var ki hiçbir zaman Esad güçleriyle de açık bir savaş içine girmedi. İki hasım taraf sanki birbirlerinin varlığından memnun oldular. IŞİD’in asıl hedefi ‘anlaşılmaz bir biçimde’ diğer Sünni gruplar ve Özgür Muhalefet Ordusu oldu. Ayrı bir konumu olan PYD Kürtleri ile kısa bir bilek güreşinin ardından, orada da bir ‘yumuşama’ yaşandı. PYD ile IŞİD’in sanki bir ortaklık içindeymiş gibi davrandıklarını gördük. Kendi aralarında alan paylaştılar, iş bölümü yaptılar…