Darbe girişimi birçok Batılı gibi Türkiye’deki bir bölüm insanın da kafasını karıştırdı. İlkesel olarak darbeye karşılardı ve başarılı olduğu takdirde işlerin ‘iyiye’ gideceğini de pek sanmıyorlardı, ama darbenin akim kalmasının Erdoğan’a yarayacağı da açıktı ve bunu bir psikolojik yenilgi olarak yaşıyorlardı. Sonuçta hayırlı olan gerçekleşti… Darbe durduruldu, Erdoğan’ın hak ettiği prestij kendisine teslim edildi ve bu arada Erdoğan da bu ülkeyi yönetmenin sadece seçim kazanıp Meclis’e hükmetmekle olamayacağını gördü. Eklemek gerek ki Erdoğan bu idraki hızlı ve dirayetli bir duruş ile sergiledi. Böylece ona istemeden prestij vermek durumunda kalanlar da psikolojik olarak rahatladı ve siyasette bir ‘ortaklık ruhu’ üretildi.
Ama birçok kişinin aklı hala biraz karışık… Çünkü siyaseti Erdoğan üzerinden okuyorlar ve onun güçlenip güçlenmediği konusuna takılmış durumdalar. Oysa Erdoğan her zaman hem güçlü hem zayıftı. Onun iyi siyasetçi olmasının sırrı bu dengeyi bilerek ilerlemesi, gücünün meyvelerini toplarken, güçsüz olduğu alanları ikincil kılıp siyasetin dışına itebilmesi. Ancak 15 Temmuz gerçekten de bir farklılık yarattı. Siyaset alanı bütün siyasetçiler için varoluşsal bir boyut kazanmış durumda. Bunun nedeni toplumun bizatihi aktör olduğunun farkına varması ve somut koşulların sınavından başarıyla geçmesi. Bugünden itibaren Türkiye’de popülist siyasetin tedricen zayıflayacağını tahmin edebiliriz. Hamasi dil özellikle terör nedeniyle yükselse de bunun etkileyebileceği insan sayısı her cenahta azalıyor.