Ne kadar güçlü ve seviliyor olsun veya olmasın, toplum her siyasetçiye bir avans verir, önüne bir eşik koyar ve onu izleyerek sınar. Başarı geldikçe verilen avans genişler, eşik yükselir. Bu sürede her toplum için kritik önemde görülen ve dip dalgalarda ortak hassasiyetlere dokunan olaylar da yaşanır. İnsanlar bu olaylara ayrı önem atfederler, hep hatırlarlar ve tabiri caizse siyasetçinin manevi notunu bu noktalardaki duruşuna, davranışına göre belirlerler. Siyasetçinin bu sınavdan çıktığı durumlarda eşik yükselir, tabanla siyasetçi arasında bir bütünleşme ortamı doğar. Buna karşılık sınavdan başarısız çıkıldığında gizli bir kopuşun dinamikleri tomurcuklanır. İnsanlar bunu açıkça ifade etmek istemeyebilirler ama ‘işin tadı’ kaçar…
***
Davutoğlu’nun hiç gerek yokken bu şekilde gönderilmesi AK Parti’de ‘işin tadını’ kaçırmış durumda. Bunun psikolojik bir sonucu olacak… Bugüne dek partililer ve seçmenler AK Parti’nin yanlışlarının da farkındaydılar ama doğruların çok daha fazla ve önemli olduğunu düşünüyor ve savunuyorlardı. AK Parti’nin doğruları hala yanlışlarından fazla ve muhtemelen gelecekte de böyle olacaktır. Ama algısal ve duygusal zemin yara aldı… Bundan böyle partililer ve seçmenler AK Parti’nin yanlışlarını daha çok görmeye ve bundan rahatsız olmaya başlayacaklar. Erdoğan’ın her aşırı sert, fazla otoriter veya yanlış bulunan sözü çok daha yaralayıcı olacak. AK Partililerin yüreğini sıkıştıracak ve onları mesafe almak zorunda hissettirecek.
Erdoğan’ın bu çatlağı tamir etmesi hiç kolay olmayacak. Çünkü tamir için iki yıldır Cumhurbaşkanlığı ve çevresinde üreyen tavır ve duruşun tersine çevrilmesi gerekiyor. Eğer niyet bu olsa idi Davutoğlu’na bel altından vuruşları da özendiren yaklaşım niye sürdürüldü? Ayrıca eğer niyet bu idiyse Davutoğlu’ndan daha ehil olan ve herhangi bir görevi gönül rahatlığıyla delege etmeyi mümkün kılan başka birini niye
arayasınız?