Muhalefetin ortak strateji arayışı ile geçen günler öğretici tepkilere sahne oluyor. Gündemi fazla meşgul etmese, veya dar bir çevrede geçip gitse de, ne tür bir kültürde yoğrulduğumuzu ve ‘kafamızın’ nasıl çalıştığını göstermesi açısından ilginç. Bu bağlamda iki örneğe değineceğim… İlki, Erdoğan’la görüşmesi sonrasında Bülent Arınç’ın söyledikleri… “Bazı partililerin yaptıkları bizi her ne kadar rencide etse, üzse de ben AK Parti’nin bu ülkeye çok büyük hizmetleri olduğuna inanıyorum ve bu partinin kurucularından birisiyim. Dolayısıyla AK Parti’den başka bir partiye başımı çevirmem, başka bir partiyle ilgili hiçbir olumlu kanaatimi de ortaya koymam. AK Parti’nin adayı konusunda da durum bundan ibarettir. Ben ne AK Parti ne onun genel başkanına zarar verecek hiçbir hareketin içinde olmam. Ben iyi bir AK Parti’liyim. Milli Görüş çizgisinde siyaset yapmış bir insanım. Bizim edindiğimiz, gördüğümüz bütün terbiye, bütün ahlak bize davamıza hangi noktada olursa olsun sahip çıkmayı gerektirir. ” *** Kendisinin AK Parti’nin iradesini temsile soyunanlar tarafından nasıl rencide edildiğini bilen insanlar olarak, Arınç’ın fedakârlık ima eden beyanını takdirle karşılayabiliriz.