Bu ülkede bir ayrışmadan bahsedilecekse eğer, darbelere karşı alınan tutumdan bahsedilmeli.
1960 darbesine bakış ve sonuçlarıyla yüzleşme konusunda nasıl giderilmeyen bir ayrışma varsa; toplumsal bir kesim nasıl hala fiili bir askeri darbeyi devrim olarak niteliyor, darbecilerin tesis ettiği düzeni ve yazdırdığı anayasayı yüceltiyorsa, diğer demokrasi dışı müdahalelerde de oldu aynı şey.
İlk serbest seçimlerde oyların yüzde 53’ünü, 1954 seçimlerinde yüzde 58’ini almış olan Menderes’in asılmasını “hak etmişti” diye değerlendiren anlayış, sonraki müdahalelere de benzer gerekçeler üretti.
71 muhtırasında “asker görevini yaptı çünkü AP sivil faşizme kaymıştı”; 80 darbesinde “anarşi kol geziyor, siyasetçiler ülkeyi yönetemiyor