18 maddede yasama ile yürütme erklerini birbirinden ayıracak olan anayasa değişikliğinin ilk tur görüşmeleri tamamladı.
Meclis, Türkiye’yi utandıran şiddet görüntülerine sahne oldu ama CHP’nin Anayasa Komisyonu’ndaki performansı hatırlandığında çok da şaşırtıcı değildi bu.
Burun kırmak, bacak ısırmak gibi insana yakışmayacak türden vandallıklar hariç tabi! Bunlar akla gelecek şeyler değil çünkü. Hele ki seçilmiş, temsil yetkisi almış milletvekillerinden bazılarının belli bir akli-ahlaki seviyeyi, nezaketi ve asaleti taşıdığı varsayımını boşa çıkarması bakımından.
CHP 133 sandalye ile Meclis’te sonuç alamayacağını bildiği halde gerilim siyasetini neden seçmiş olabilir? Üstelik 2014 başında hendek kazmaya başlayan PKK ile eş zamanlı olarak “seni başkan yaptırmayacağız” diyen HDP’nin 59 sandalyesiyle kendisine bir nebze katkısı olsa da referandum için sahaya inildiğinde CHP tabanının bu yakınlaşmaya tepki vereceği aşikar iken? HDP vekillerinden 12’si terör suçundan tutuklu, ikisi firari iken?
Gerginliğin, şiddet ve tehdit dilinin, kürsü işgal etmenin, çalışma geciksin diye kabinlere girip 5-10 dakika çıkmamak gibi çocukça yolların CHP’nin siyasetsizliğine, siyasi yetersizliğine delalet ettiğini göremiyor olabilir mi ana muhalefet partisi?
***
Hayır, bir yanı görüyor bunu. O yüzden, Kılıçdaroğlu ve bazı vekiller “kan dökülür, iç savaş çıkar, milletvekilleri bedensel bedel öder” türünden tehditler savurup Meclis’teki çirkinliklere imza atarken, Deniz Baykal gibi bazı vekiller çıplak uyarıcı sesi ve korku filmi efektiyle “n’olur teklifi geri çekin, sonra pişman olursunuz” konuşmaları yapıyordu. “Yaptırmayız”cı medyada da bu iki tutum gözlendi.
Yapıcı siyaset bilgisinden mahrum olmanın bir sonucu olarak CHP siyaseten sıkışmış vaziyette. Hiç bir konuda ön açıcı olmadığı, siyaseti tepkisellik düzeyinde yaptığı için mütemadiyen “maruz kalıyor”.