Diyanet, siyasetin harlı gündemine Demirtaş-Yüksekdağ düetiyle düştü ilk olarak 21 Nisan’da.
Coşkulu eş başkanlar HDP’nin seçim beyannamesini açıklarken tuttular, “biz iktidar olursak Diyanet’i kaldıracağız” dediler.
Diyebilirler. HDP yasal bir parti, Diyanet de bir devlet kurumudur ve siyasi partiler seçmene diğer hizmetler gibi din hizmetleri alanını da nasıl yöneteceklerini anlatırlar.
Diyanet’in kapısına kilit vuracaklarını da söyleyebilirler, dini yasaklayacaklarını da.
Tercih seçmenin.
Ama Türkiye siyasetine talip olunan ilk seçimde, LGBT bireyler için başlık açarken Diyanet’i kapatacağını duyurmanın siyasi bir bedeli olacağını görmek için de müneccim olmak gerekmediği ortada.
Bunu bilmemek kendi toplumunu bilmemektir ve siyaset cehalet kaldırmaz.
Hele de HDP’nin doğal tabanı olan Kürtlerin ne kadar dindar olduğu, değişen Diyanetle bir sorunu olmadığı da ortadayken.
Pensilvanya aklı ve İstiklal Caddesi aktivizmiyle ne Güneydoğuda ne Türkiye genelinde siyaset yapmamak gerektiğini öğrenmek, muhtemelen Kürt siyasi hareketinin 7 Haziran’daki en önemli kazancı olacak.
İsrail’in Diyanet ilgisi
Diyanet’in bunca mevzu edilmesinin, saldırıya uğramasının tek nedeni HDP değil elbette. Taarruz alanında önce paralel var çünkü!