Parçası oldukları ölümcül yapının ahlaksızlıkları için bir kere bile “ayıptır, günahtır, zulümdür” demediler.
PKK Kürtlerin çocuklarını kah aileleri korkutarak, kah çocukları kandırarak dağa çıkardığında, sesleri çıkmadı.
Anneler beyaz örtüleriyle Diyarbakır Belediyesinin önünde toplandıklarında ve ağlayıp söyleyerek çocuklarını HDP’lilerden istediklerinde de çıkmadı.
Ne Selahattin Demirtaş, ne Gülten Kışanak, ne Ahmet Türk, ne Sırrı Süreyya Önder. Gıkını dahi çıkarmadı. “Siyaseti biz bunun için yapıyoruz. Oylarınızı aldık, çocuklarınızın çalınmasına izin vermeyiz. Toprağa çocuklar değil silahlar gömülsün” demediler.
Yaptıkları tek şey, gözü yaşlı kadınları