İrade ile ilgili olarak geçen yazımızda sözünü ettiğimiz örnek olay şu idi: Buhari ve Müslim’in ittifakla kaydettikleri gibi, Resulüllah bir gün önceki milletlerde olmuş diyerek şu olayı anlatır:
‘Üç kişi yağmur sebebiyle bir mağaraya sığınırlar, selin getirdiği bir kaya mağaranın kapısını kapatır. Çıkma imkânları yoktur. Her biri yaptıkları bir iyilikle Allah’a iltica etmeye karar verirler. İkincisi şöyle der: Allah’ım, biliyorsun ki ben amcamın kızına sahip olmak istiyordum, senelerce direndi. Bir gün bir ihtiyacı için eve geldi, onu yüz yirmi dinara bir kerecik benimle olmaya ikna ettim. Tam arzumu yerine getirecektim ki, ‘ihtiyacımdan dolayı beni lekelemeni sana asla helal etmeyeceğim’ dedi. Bir an düşündüm ve sana olan saygımdan ötürü yapmak istediğimden vazgeçtim. Eğer bunu senin rızan için yaptıysam bizi bu mağaradan kurtar…’ Diğer ikisi de yaptıkları böyle birer iyiliği anarlar, taş aralanır ve mağaradan kurtulurlar. Bu ilginç olayın bizim konumuzla alakası, bir gencin önce imanını sonra aklını kullanarak öyle bir anda bile bu işten vazgeçme iradesini gösterebilmesidir. Bu ancak çok büyük bir iman ve çok büyük bir iradenin zaferidir. Ama bazen tek başına böyle bir zafer insanı ebediyen kurtarmaya yeter. Demek ki, bu noktada nefsin arzularını gemleyebilmek iradenin zirve yaptığı noktadır ve mümkündür.
İradeli olabilme bir savaş kazanma demektir. Savaş nedir? Başkalarını öldürme, ellerinde ne varsa alma demek midir? Evet, bugün emperyalistlerin savaşı budur, onlar tarih boyunca da böyle yapmışlardır. Müslüman savaşmak zorunda kalmazsa savaşmaz, savaşırsa bu savaşı cihadın bir parçası bilerek savaşır. Cihad küfrün yayılmasına ve zulme engel olmaktır, sadece budur. İnsanları zorla müslüm...