Yaklaşık on senedir her Kurban’da yazdıklarımı tekrarlama şansım yok. Hepsinin en önemli bir cümlesini alarak faydalı bir özet yapmayı deneyeceğim.
Kurban, isminden de belli ki, Allah’a yaklaşmak için kesilir. Kurban, herkesin İsmail’ini yani en değerli varlığını Allah’a feda edebileceğini göstermesinin sembolüdür. ‘Kurbanlarınızın etleri ya da kanları Allah’a ulaşmaz, Allah’a ancak sizin takvanız ulaşır’ (Hac, 37).
Kurban kesmek Ebu Hanife’ye göre vacip, diğerlerine göre önemli bir sünnettir (sünnet-lazime). Şu andaki haliyle ise Hanefiler kurbanı biraz abartmışlar, diğerleri ise önemsizleştirmişlerdir. İşin ortasına dönmek lazım. Kurbanın Hz. Adem’den beri bir şekilde var olagelmesi Ebu Hanife’nin görüşünü destekler. Abartmamız ise işin içine et yeme arzusu ve bazen de gösteriş duygusu girmesi sebebiyledir. Tabiinden bir zat, ‘aslında bir eve bir kurban yeter, ama insanlar zenginleşince gösteriş...