Bu sene Ramazan’la ilgili bir şey söylemeyelim derken öncekilerden daha çok söylüyor gibiyiz.
Bir de teravihin hikâyesini anlatalım:
Teravîh, tervihalar demek. Her dört rekâtta bir durup rahat rahat kılındığı için bu adı almıştır, Ramazan’ın teheccüdü yani nafile gece namazıdır. ‘Teravîh’ adını bu özelliği sebebiyle sonradan almıştır. Bilindiği gibi Resûlüllah (sa) bu namazı Ramazan’ın ilk günü mescitte tek başına kılmış, ikinci, üçüncü günler kendisine uyanlar çoğalınca, zorunlu sanılmasın diye kalan günlerde hanesine çekilip orada devam etmiş. Böyle namazlar için Resûlüllah “Ne güzel bir iş, kılabilen kılabildiği kadar kılsın” buyurunca da herkes kılabildiği kadar kılmış. Hz. Aişe annemiz Resûlüllah’ın, kendi hanesinde sekiz rekât kıldığını nakleder. Mescitte kılanlardan onun bu sözüne dayanarak sekiz, on, yirmi, otuz altı hatta kırk dört rekât kılanlar olmuş.
Nafile namazlar cemaatle kılınmazken, teravih ilk günler Resûlüllah’a uyularak kılındığı için cemaatle kılınması da sünnete uygun görülmüş. Bu sebeple mescitte zamanla cemaat öbekleri oluşmuş, herkes tahammül edeceği rekât sayısınca kıldıran bir imama uymuş ve böylece bir mescit içinde cemaatler de çoğalmış.Mekke’de kılanların, her dört rekâtın ardından terviha olarak bir de tavaf yaptıkları haberi Medine’ye gelince Medineliler bunu kıskanıp, Mekkelilerin her tavafına karşılık bir dört rekât daha kılmışlar. Nihayet hilafeti zamanında Hz. Ömer, muhtemelen namaz toplayıcıdır, parçalayıcı değildir hadisi gereği teravihi, mescitte tek imamla ve kılınanların ortası olan yirmi rekâtla sınırlandırmış. Kendi başına kılanlar dilediği kadar kılsın demek istemiş. Ondan sonra da ümmet camide kılınan teravihi hep yirmi rekât olarak bilmiş ve öylece kılmış. Bunda sünnete aykırı bir durum yoktur. Bu adeta caminin sünnetidir. Kendi başına sekiz rekât kılan da yirmiye karşılık sekiz sevap almış olur. Sekizden az kılındığı rivayeti ise yoktur.