Bağımsız ve tarafsız, daha doğrusu âdil bir yargının olmadığı bir yerde başka eksik aramaya bile ihtiyaç yoktur. Bu, savaşı kaybeden askerin komutana bilgi verirken, “Komutanım, barutumuz kalmamıştı” demesine benzer. Savaşta ‘barut’ yoksa, başka şeylerin var olması işe yaramaz, zafer kazanmaya yetmez. Türkiye’de ‘katılımcı ve çoğulcu demokrasi’nin güçlenmesi için mücadele ettiğini ilân eden “Denge ve Denetleme Ağı” bir açıklama yaparak ‘tarafsız ve bağımsız bir yargı’ya duyulan ihtiyacı dile getirmiş. Hemen ifade edelim ki bu ihtiyaç onlarca, belki de binlerce kişi ve kuruluş tarafından değişik vesilelerle gündeme taşınıyor. Adalet o kadar önemlidir ki, sabah akşam bunu temin için çalışılsa yeridir. Mülkün temeli ‘adalet’ olduğuna göre, başka söze hâcet var mı? Bazı hadiseler vardır ki, şuyûu yani duyulması; vukuundan yani ortaya çıkmasından, yaşanmasından daha sarsıcıdır. “Memlekette adalet kalmadı” kanaati umumî bir kanaat hâlini almış durumdadır. Geçen gün İETT otobüsüyle seyahat ederken, bir oto çekicisinin üzerinde bir araçla otoparka girdiğini gördük. Otobüs şoförü, “Yine birini yaktılar” diye söylendi. Biz de, “Maalesef, öyle görünüyor. Adalet olsa böyle olmaz” demiş bulunduk. ‘Adalet’ deyince şoförün ‘bam teli’ne basmış gibi olduk. “Hemşehrim, ne adaletinden bahsediyorsun. Adalet buralardan gideli çok oldu. Her adımda adaletsizlik var.