Eğitim, okul binası, sınıf, sırayı konuşurken asıl konuşulması
gereken öğretmenlerin durumu yine ikinci plânda kalıyor.
Öğretmenler hem maddî hem de mânevî mânâda iyi durumda değilken
ülkemizdeki eğitim sisteminin iyi olmasını bekleyebilir miyiz?
Slogan haline gelmesi gereke bir tesbiti yeniden hatırlatmak lâzım: “Eğitimi düzeltmek isteyen işe öğretmenlerden başlamalı.” Bunu yapmadığımız ya da yapamadığımız için eğitim üzerinde çok konuşulsa da sistemin düzelmesi mümkün olmuyor. “Bana bir harf öğretenin kölesi olurum” anlayışı nerede, öğretmenlere hak ettiği yer ve kıymet vermeyen günümüz anlayışı nerede?