İki tarikat yurdunda iki ölüm.
Başka tarikat yurtlarında olan türlü rezalet.
Tacizler, tecavüzler, ölümler.
Bunlarla ilgili soruşturmaların TBMM’de engellenmesi.
Bu engellemelerin kutlanması.
Ve tabii iktidar tarafının tüm bu yaşananlar karşısındaki sessizliği.
Konuşanların da durumu “normalleştirme” çabası.
Bir milletvekilinin hiç sıkılmadan, “Ne var canım herkes intihar edebilir” diyerek hiç üzerine elzem değilken olayı savunması.
Şimdi soruyorum size, bu yaşananlar, böyle peş peşe biçimde din kisvesi altına saklanmamış bir vakfın, bir derneğin yurtlarında meydana gelseydi iktidarın yaklaşımı nasıl olurdu!
Ne bileyim, bu intiharlar Çağdaş Yaşamı Destekleme Derneği’nin bir yurdunda, bu tacizler iktidara ait olmayan bir belediyenin sağladığı barınma imkanlarında olsaydı bugün iktidar ne diyor olurdu!
Tüm yaşananları en yetkili ağızların ballandıra ballandıra anlattığını, televizyonlarda başka konuların konuşulmadığını, TBMM’de bu yurtlarla ilgili programlar, açık oturumlar düzenlendiğini, TBMM’de bu yurtları araştırmak için komisyonlar kurulduğunu, tüm bakanlıkların meseleyi ayrı ayrı araştırmak için bu yurtlara ve bu yurtları işletenlere müfettişler yolladığını görmez miydik!