Rahmetli dedem çok çalışkan bir adamdı. Hali vakti hayli yerinde, her işin üstesinden gelebilen, hafif maceracı, biraz başına buyruk, kimseden çekinmeyen, kimseye eyvallahı olmayan biriydi.
İş hayatında dikkat ettiği bir şey vardı ve ağzından düşürmezdi:
“Çok para kazanacağını da bilsen, şerefsizle iş yapmayacaksın. Döner dolaşır, başına bela açar.”
Babam rahmetli ise hayatı boyunca pek fazla iş yapmadı.
Keyif adamıydı.
Bir gün “Niye bir iş yapmıyorsun?” diye sorduğumda, “Dedenin vasiyetini uyguluyorum. Şerefsizle iş yapmıyorum” demiş, “Ne alaka?” demem üzerine, “Herkes şerefsiz olmuş” diye yanıtlamıştı. Bayağı bir gülmüştük.
Zarrab davası, aklıma dedemin bu vasiyetini getirdi başından beri.