1990’ların sonu, 2000’lerin başını hatırlayanlar, o döneme damga vuran en önemli olaylardan birinin, büyük bölümü “sahipleri tarafından soyulan” batık bankalar olduğunu da hatırlayacaktır.
Onlarca banka, “back to back” krediler, grup şirketlerine usulsüz aktarılan kaynaklar, zimmet, dolandırıcılık gibi nedenlerle battılar ve bunların milyarlarca doları bulan zararı Hazine’ye ve dolayısıyla halka yüklendi.
Finansman giderleriyle birlikte bu zararların 35 ila 50 milyar dolar arasında olduğu bugünkü iktidar partisi tarafından söylendi.
Batık bankalar olayı öylesine derin bir travma yarattı ki, hem ekonomide, hem siyasette büyük etkileri oldu.
2002 yılında siyasette meydana gelen köklü deği- şiklikte bile bankalar olayının payı büyüktü.
Kendi bankalarını soyan bankacılara kamu otoritesi haklı olarak davalar açtı.
Ancak bu davalar uzun süre sürüncemede kaldı.
Avukatların uyanıklığı ve hâkimlerin “hataları” nedeniyle pek çok batık banka davası sonuçlanamadan zamanaşımına uğramaya başladı.
Zaman içerisinde bu hâkimlerin pek çoğunun, bu davaları neden uzatıp zamanaşımına uğrattıkları anlaşılır oldu.
Adalete değil, adalet içinde kümelenmiş bildik gruba bağlı hareket eden hâkimler bu davaları sonuçlandırmayarak mensubu bulundukları yasadışı organizasyona “Hizmet” ediyorlardı.
Ancak tam bu sırada çok önemli bir gelişme oldu.
Bu davaların büyük bölümüne bakan mahkemeye bir kadın hâkim atandı.