2024 Avrupa Şampiyonası’nı düzenleme hayalimiz suya
düştü.
Son adaylığımızda yine bir Avrupa devi Fransa ile çekişmiş,
Platini’nin başkanlığına rağmen tek oy farkla, 7’ye 6
kaybetmiştik.
Bu sefer fark daha büyük.
Türkiye diyen 4 kişi var, Almanya diyen 12.
Son birkaç haftadaki gelişmeler, sonucun böyle olacağını
gösteriyordu.
Almanya’da bu turnuvaya kamuoyu desteği olmamasına rağmen
organizasyon Almanya’ya verildi.
Ama dediğim gibi şaşırtıcı değil.
Farkın bu kadar büyük olmasının nedeni ne biliyor musunuz
peki?
Ben size söyleyeyim, Türkiye zaten bu turnuvayı düzenleme arzusunu
son birkaç ayda kaybetmişti.
Ekonomideki gelişmeler, kimi yatırımların durdurulmasına yönelik
alınan kararlar arasında “Yahu şimdi bu işi de başımıza sarmayalım”
havası egemen olmaya başlamıştı.
Bazı statların yenilenmesi, organizasyon için harcanacak birkaç
milyar dolarlık bütçe Türkiye’nin bugünkü koşullarında çok uygun
görülmüyordu.
Bu yüzden de Türkiye son dönemde bu işe fazla
asılmadı.
Oluruna bıraktı.
Oluruna bıraktırıldı.
Bu nedenle de fark büyük oldu.
***
Yiğitliğin onda dokuzu kaçmak mıdır!
Can Dündar, Ahmet Hakan’ın eleştirisine yanıt
vermiş.
Eleştiri dediğim, Ahmet Hakan Coşkun, Can Dündar’ın “Basın
toplantısında Erdoğan’a soru soracağım” şeklindeki halkla ilişkiler
girişimine yönelik olarak, “Almanların kucağında oturup kahramanlık
yapamazsın, yiğit olamazsın” gibisinden bir şeyler
söyledi.
Can Dündar da Ahmet Hakan’a cevaben “Sürgündeyim” dedikten sonra
“Tahir Elçi’ye aslan, iktidara kedi olanlar yiğitlik mevzuuna hiç
girmemeli” diye çakmaya çalışmış.
Aralarına girecek halim yok.
Ancak Can Dündar’ın “Sürgünde” olduğunu
düşünmüyorum.
Her ne kadar “Yiğitliğin onda dokuzu kaçmaktır” şeklinde bir özlü
sözümüz olsa da, gerçekte “kaçan” yiğit
olmaz.
Can Dündar kaçmıştır. Kaçaktır. Sürgün başka bir şeydir, kaçmak
başka bir şey.
“Hapse mi girseydi!” diyenler olabilir.
Bu ülkede yüzlerce, binlerce fikir adamı, bu ülkeye hizmet etmiş
adam gitti.
Hiçbiri kaçmadı.
Gidip sağda solda bu ülkeyi karalamaktansa bırak kaçmayı, dışarda
olanlar bile memleketine geri döndü.
Kaçanların kimler olduğunu bugün hepimiz biliyoruz,
görüyoruz.
Neler yaptıklarını da izliyoruz ibretle.
Üstelik de kendi kaçarken, Enis Berberoğlu’nu “yakmaya yönelik” bir
kitabı da yayınlamaktan geri durmayan Can Dündar’ın ne Ahmet
Hakan’a ne de bir başkasına verecek yanıtı
yoktur.
Ahmet Hakan yiğitlikten bahseder veya bahsedemez
bilmem.
Ama burada kararı Can Dündar’ın veremeyeceği açıktır.
***
Fotoğrafik malzeme değilim!
Ertuğrul Özkök, son yıllarda kendini pek bir beğenir
oldu.
Sıkıntı yok.
İnsan kendini beğenmekte özgür.
Bu yüzden olsa gerek, hem sosyal medyasında hem köşesinde bolca
“Otofotoğrafını” kullanıyor.
Her yerde poz veriyor, her yerde fotoğraflarını
çektiriyor.
Bunları da köşesine koyuyor.
Kimi gün köşesinde 6 fotoğrafını kullandığına tanık
olduk.
O kadar çok kendi fotoğrafını çekiyor ve çektiriyor ki, eğer
seyahatte birlikteysek insana fenalık
geliyor.
Sonra da bu fotoğraflardan bazılarını köşesine
koyuyor.
Gazetecilerin grup halinde gittiği yerlerde de ille bir
“Enstalasyon” yapıyor.
Sen şurada dur, o burada dursun, sen biraz geri git, sen bacağını
öne uzat, sen zıpla, sen eğil gibi. (Dün kullandığı fotoğrafta
meseleye ne kadar gönülsüzce dahil olduğunu görenler anlamıştır
zaten)
Yaşına hürmeten herkes de katlanıyor.
Ben bazen “Abi b.kunu çıkardın” diyorum ama etkisi yok tabii
ki.
Ancak benim Sevgili Ertuğrul Özkök’ten bir şahsi ricam
var.
Lütfen benim içinde olduğum fotoğrafları köşende veya sosyal
medyanda kullanma, olur mu!
Buna çok meraklı olsam benim de bir köşem var. Kendi fotoğrafımı
burada kullanabilirim.
Hele bir de o mu şık, buna mı yakışmış gibi saçmalıklara gerçekten
hiç ama hiç ihtiyacım yok.
Ne moda ikonu olma niyetim var ne de böyle şeylerden
hoşlanıyorum.
Daha da kötüsü bir de bu anı fotoğraflarını sosyal medyanda
paylaşıp, beni ve hatta kendini sosyal medya kötücüllerine malzeme
yapıyorsun.
Bana ne oradaki kötü kalpli insanlardan.
Ne hakkın var kinlerini kusmalarına beni malzeme
etmene.
Sen bundan zevk alıyor olabilirsin.
Ama ben hiç hoşlanmıyorum.
Ben kılık kıyafetimin değil, iyi veya kötü fikirlerimin,
yazdıklarımın tartışılmasını istiyorum.
Kusura bakma abi, 25 yıla yaklaşan bir arkadaşlığımız
var.
Yazdıklarım, düşüncelerim, fikirlerim hakkında istediğini yaz,
söyle, eleştir hatta hakaret bile et.
Ama fotoğraf bile çektirmekten hoşlanmayan ve hatırın için orada
poz veren beni fotoğrafik malzeme yapma.
***
Değer meselesi
Dün okuduğum bir haber beni çok üzdü.
Çinli bir yatırım şirketi, Türkiye’de yatırım yapmak için bir fon
ayırmış.
150 milyon dolarlık bir fon.
Ve bu parayla Türkiye’de satın almak istedikleri yatırımlar
arasında Taksim ile Maçka arasındaki Hyatt Otel de
varmış.
Kimileri “Niye üzüldün, bak Çin Türkiye’ye yatırım yapıyor”
diyecektir.
Tamam haklısınız.
Çin’in Türkiye’ye yatırım yapması güzel de, İstanbul’un en güzel
yerlerinden birindeki bir oteli de yatırımları arasına katmak
isteyen bir yatırımcının 150 milyon dolarla gelmesi üzücü değil
mi?
Sadece bu otel bile o paradan çok daha fazla eder bana
göre.
Ama dışardan bakınca bu kadar değersiz mi görünüyoruz!
***
NE ZAMAN ADAM OLURUZ?
Kötülüğün daha fazla kötülük doğurmaktan başka işe yaramadığını anladığımız zaman.