BAŞKA çare yok...
Bu defa uzun uzun yazarak anlatmayacağım.
Doğrudan başlıktaki gibi, böyle yazacağım.
Dün, Cizre’nin Yasef Mahallesi’nden bir fotoğraf yayınladım.
Hendeklerin, bombaların ve yanan okul binasının arasında iki kara
gözlü çocuk...
Gülüyorlar... Çünkü çocuklar ve sanki bir oyunun içindeler...
Ama ne bilsinler ki, bu oyunun o sahnesi...
Türkiye’yi içine çekmek istedikleri o kanlı oyundur...
İşte o çocukları anlattım.
O çocuklar böyle şiddet içinde büyüyüp, nefret tarlasından dağa
çıkmasın...
O çocuklar dağa çıkıp, memleketin öteki çocuklarına düşman olmasın
diye...
Ama hâlâ mesaj atıyor:
“Fatih Bey, Fatih Bey... Eyyyy Fatih Bey... Neden sormuyorsun, o
hendekler kazılırken o valiler, polisler, askerler neredeydi?
Neredeydi hükümet?...”
İşte bu kafa...
Bu kafa çünkü, ‘Analar ağlamasın’ diye özetlenen barış sürecine de
karşıydı.
Böyle bir denemeye de karşıydı...
Çünkü ona göre ‘Kürt’ diye birisi yok...