HİKÂYEMİZ şöyle başlar:
113 yıllık çınar Karşıyaka.
95 yıllık şampiyonluk tarihi Göztepe.
Ve altın ayakların takımı 105 yıllık Altay.
İzmir sokaklarında “evsiz kalmış” mahzun çocuklar gibi dolaşıyorlardı.
Kulüp yöneticileri, belediyelere, işadamlarına, siyasilere yalvaracak haldeydi.
“Stadımız yok... Bitkiniz. Çırılçıplak kaldık...”
Yalnız onların taraftarları değil, Fenerbahçe, Galatasaray, Beşiktaş taraftarları da isyandaydı... Stadı olmayan bir şehirde heyecan olur mu?
Hele Karşıyaka. Yeri var. Projesi var. Ama izin yoktu. Belediye
ısrarla
“Şehrin içinde stat olmaz” diyordu.
(Sonradan Real Madrid stadını
Madrid’in ortasında görünce hatırlamıştım belediyenin bu
sözünü.
Ya Barcelona stadı...)