BİLİYORUM...
Başımızda bir terör belası var.
Biliyorum...
Kan akıyor, canımız yanıyor.
Biliyorum...
Musul’dan, Kerkük’ten savaş haberleri geliyor.
Biliyorum...
Yüzyıl önce bu sınırları cetvelle çizenler, yeniden sınır çizme
yarışında.
Biliyorum...
Büyük bir oyunun içinde büyük bir mücadele veriyoruz.
Ve biliyorum...
Bu toprakların tek ‘Ulusal Kurtuluş Savaşı’nı vermiş bir millet
olarak...
Emperyalizme karşı bağımsızlık savaşını kazanmış bir millet
olarak...
Yine üstesinden geleceğiz.
Ve ben bu cumartesi günü, bu topraklardan insan manzaraları
seçiyorum...
Hürriyet
Manisa’dan: (Nermin Uçtu bildiriyor.)
‘GÖRMEYEN GÖZLER BAKIN NELER GÖSTERİYOR’
“GÖRME engelliler çok yere düşer. Düştüğüm zaman ayak bağlarımda
şişme olurdu. Ancak judo aracılığıyla dengeyi kurmayı öğrendim.
Şimdi düştüğüm zaman hasar görmüyorum.”
Kim diyor bunu?
Manisa’dan mucize çıkaran görme engelli bir kardeşim.
Mehmet Bektaş. Judocu.
Engellilerin eve kapandıkları bir dönemde...
Anne-babanın ‘aman çocuğumuza bir şey olmasın’ diye görme engelli
çocukları eve kapattığı bir dönemde...
11 yıl önce “Yeter” diyor.