YIL 1987...
Ali Özgentürk Paris’te yaşarken bir Nâzım Hikmet filmi çekmek ister. Nâzım’ın büyük aşkı Vera ile aylarca süren konuşmalar yapar.
Filmin prodüktörü Costa Gavras olacaktır.
Bütün hazırlıklar tamamlanır...
Vera, bir gün Özgentürk’e Nâzım’ın şu sözlerini aktarır:
“İnsanın enerjisi öldükten sonra nereye gider Vera? Okyanuslar, ağaçlar uzun süre yaşıyor. İnsan hayatı neden bu kadar kısa Vera.”
Bu gün yüzü görmemiş anıyı size niye aktardım?
Anlatayım...
Bu hafta Kadir Has Üniversitesi bir basın toplantısı düzenleniyor.
Konusu:
-Rejisör Ali Özgentürk’ün bütün hayatını kapsayan ilişkileri ve birikimlerini bir arşiv halinde Kadir Has Üniversitesi alıyor.
Yani yaşayan bir hafızanın gençliğe armağanıdır.
Cemal Süreya’dan Yaşar Kemal’e, Kurosava’dan Yılmaz Güney’e, Turgut Uyar’dan Komet’e kadar mektupları, çok özel hatıra ve belgeleri ile 10 binlerce dokümanlık bir arşiv bu.
Açıktan ve ilk söz olarak diyorum ki.
-Kadir Has Üniversitesi’ni yürekten kutluyorum.
- Bu organizasyonu kurup geliştiren sevgili dostum Hasan Bülent Kahraman’ı kutluyorum.
-Bu muazzam arşivin alınmasını onaylayan rektör Mustafa Aydın ve Vakıf Başkanı Can Has’ı Türkiye’nin bu kültür hafızasını sahiplendikleri için kutluyorum.
Bugüne kadar üniversiteler Türkiye’nin sanatını, edebiyatını, sinemasını yani kültürünü oluşturan yaşayan sanatçıların hafızalarını, “yaşarken” sahiplenemediler.
O yüzden de bu ilk girişimi kutluyorum.