Madde bağımlılığı ile mücadelede Başak Şehir STK. Platformunca düzenlenen “risk altında ve korunması gereken çocuklar” çalıştayı ile çocuk ve gençleri madde kullanmaya iten faktörlerin belirlenmesi, risk altındaki çocuklarımıza yönelik koruyucu, önleyici ve madde bağımlısı gençlere yönelik rehabilitasyon hizmetleri belirlemek amaçlanmaktadır.
Çalıştay'ın devam eden bu bölümünde Ayık Yaşamda Buluşalım Derneğin'den(AYBUDER) psiko-sosyal destek gören eski madde bağımlıları ve bir bağımlı annesinin konuşmalarına yer veriyoruz.
Eski bir madde bağımlısı
Tekirdağ'da bir gelenek vardır, çocuk doğar doğmaz ağzına rakı damlatırlar. Doğuştan bağımlı sayılırım. Anne ve babam altı yaşımdayken ayrıldılar. Dışarıya yönelen çocuklar kumar, uyuşturucu, alkole başvurabilirler. Okul yaşamım erken bitti. Çalışmaya başladığım yerde insanlar esrar içiyordu ve 14 yaşımda madde kullanmaya başladım. 19'unda babamı alkol komasında ölü buldum. Askerde de çok temiz kalamadım. Abim'in edindiği arkadaşlar vasıtasıyla eroinle tanıştım. Cebimizde ne kadar para varsa eroine yatırmaya başladık.
Kirayı ödeyemediğimiz için hırsızlık yaptım, cezaevine girdim ve çıktıktan sonra tekrar kullanmaya başladım. Çalıştığımız günlük işlerin parası, eroine gidiyordu. Abim'le beraber sokak hayatımız başladı, akrabalarımız bizi kabul etmediler, biz çok kötü bir haldeydik. Bir sene kadar sokaklarda yaşadık. Sonrasında hırsızlık yapmaya devam ettim. Marketler soydum. Girdiğim marketlerde dayaklar yedim, artık kendimden utanmaya başlamıştım.
Yaşadığımız o kötü dönemlerde, Amatem'e gittim. Bana 6 ay sonrasına gün verdiler. Benim yarınımın bile garantisi yoktu. Sokaklara, parklara döndüm. Sokakta gördüğüm bir afişteki adrese gittiğimde Yavuz Hocamla karşılaştım. Benim dönüm noktamı AYBUDER sağladı. Oradaki toplantılar ve bireysel görüşmelerle, sıfır ilaçla temiz bir şekilde bir senem doldu.