Türkiye İstatistik Kurumunun yazılı medya araştırmasına göre;
* Türkiye'de 6 bin 265 gazete ve dergi çıkıyor. Gazetelerin 1.122'si Basın İlan Kurumundan ilan alıyor. Bu gazetelerde 8 bin 858 kişi çalışıyor. Bunların 3 bin 717'si Sarı Basın Kartı sahibi. On yıl önce gazete ve dergilerin yayın bölümünde 33 bin 672 kişi emek harcıyordu. Bunların yüzde 45'i (yaklaşık 15 bin kişi) gazetelerde çalışıyordu. Yani on yıl içinde yazılı basında çalışan gazeteci sayısında yarı yarıya azalma olmuş.
* Gazetelerin yüzde 6,6'sı ulusal çapta yayın yapıyor ve yüzde 86,9'u siyasi/haber/güncel içerikli.
* Gazete ve dergilerin tirajı, 2016 yılında 2015 yılına göre yüzde 20 azalmış. 2016'da yayımlanan gazete ve dergilerin yıllık toplam tirajı 1 milyar 705 milyon 225 bin. Bunun yüzde 94,1'ini gazeteler oluşturdu. Aynı rakam 2005 yılında 1 milyar 308 milyon 544 bin idi.
* 1990'da Türkiye'nin nüfusu 56,4 milyondu. Günlük gazete tirajı ortalama 3 milyon 800 bin idi. Bugün Türkiye'nin nüfusu 80 milyona dayandı. Fakat günlük gazete tirajı 3 milyon 250 bin civarında...
Bu düşüşte dijitalleşmenin etkisi büyük, fakat tek sebep değil... Gazeteler sığ denizde yüzüyor. Ekranlar da farklı değil...
Bir taşla iki kuş
Hürriyet yazarı Sedat Ergin, iki haftadır darbe gecesine dair çarpıcı yazılar kaleme alıyor. Çok ilginç detaylar paylaşıyor. Ama bütün yazılarında darbeci Gülen'in avanesinden "cemaat" diye bahsediyor. Oysa yazdıkları bile onların cemaat olmadığını ortaya koymaya yetiyor. Pekiyi Ergin niye özellikle 'cemaat' vurgusu yapıyor? Bence bir taşla iki kuş vurmaya çalışıyor.